Zwambad

Het leven van een columnist gaat niet over rozen. Was ik laatst al voor u op stap naar het Openbaar Toilet in Haren, nu ben ik wezen snuiven in het zwembad. Is het pluis of niet, vroeg ik mij af.

In de plaatselijke krant las is weer eens over het sluiten van het Scharlakenhof. Gek, van dit zwembad lees je altijd dat het sluit. Wist u eigenlijk dat dit zwembad open was? Ik niet. Nou hou ik helemaal niet van zwemmen. Je moet je eerst uitkleden en dan krijg je het koud. Als je het water in gaat heb je het weer koud. En als je eruit stapt word je nog eens koud. En tenslotte komt het ergste: dan moet je je afdrogen en aankleden in een véél te klein hokje!

Maar nu even ter zake. Het bad is gesloten vanwege asbest. Gelooft u het? Er is asbest aangetroffen in het ketelhuis. Er is geen gevaar voor de zwemmers. Het personeel, dat het ketelhuis betreedt, kan erin met beschermende kleding. Volgens onderzoek van de zwembadexploitant is dat voldoende. Waarom moet het bad dan dicht? Dan kan er toch wel even een gemeenteambtenaar komen die zich verkleedt? Gewoon: in de kleedhokjes! Dan doet hij toch niks anders dan de zwemmers! Of houden ambtenaren niet van kleedhokjes? Kom op, wij moeten daar toch ook in! Dan voel je meteen eens wat dat is.

Nee, ik geloof er niets van. Geklets dat het bad dicht moet vanwege asbest. Ik heb diep ingesnoven en merkte helemaal niks. Geen prikkelende neusgaten. Wel rode ogen, maar dat kwam van wat ik daar zag. Wat is er gedaan om dit volstrekt smakeloze pand aantrekkelijk te houden voor de bezoekers? Veel te weinig dus, het is er troosteloos. Zo krijg je de exploitatie nooit rond! Zou dát de reden zijn waarom de zwemmers niet meer welkom zijn? Nee, ik denk dat het verhaal niet klopt. Het is gezwam! Ik ga nog eens snuiven.