Pluriform Haren

Wil je in de nieuwe wijk Haren Noord met een groepje vrienden bouwen, zodat je van gemeenschappelijke voorzieningen gebruik kunt maken, noem het Centraal Wonen, vergeet het maar, je vindt geen geschikte kavel. Wil je een kangoeroewoning bouwen voor jouw gezin en voor je ouders, lukt het ook niet. Dan heb je aan één kavel te weinig en aan twee teveel. De hele wijk is gericht op gezinnen met kinderen: wonen op de begane grond, slapen op de verdieping en een grote zolder. Haren Noord voegt niets nieuws toe. Het moet pluriformer!

Een dorp heeft variatie nodig. Waarom komt dat niet van de grond? Toen ik in Delft Bouwkunde studeerde kon je na twee jaren kiezen voor Architectuur of voor Stedenbouw. Gedurende die eerste periode had je al haarfijn in de gaten wie er geen architect zou worden maar stedenbouwer. Dat waren de saaie rekenaars. Zij die de getalsorde hoger achtten dan de schoonheid van de gebouwde omgeving. Wat doen stedenbouwers? Ze worden door gemeentes ingehuurd voor het maken van bestemmingsplannen. Bij een nieuwe woonwijk ontwerpen ze een verkaveling. Een patroon dat bepaalt waar de huizen komen en hoeveel. Rijtjes, twee-onder-één-kappen of vrijstaande woningen. Hoe meer er op kunnen, hoe voordeliger voor de gemeente. De gemeente neemt deze tekening visieloos over en gaat over tot verkoop. Kassa! Een handjevol stedenbouwers maakt alle bestemmingsplannen in het noorden. Zo komt er nooit vernieuwing in de plannen.

Gelukkig hebben we in Haren ook nog ruim aanbod in de bestaande voorraad woningen. En daar hebben we andere methodes. Je koopt een bestaand huis, je sloopt het en bouwt gewoon groter. Zie mijn column Nieuw Brutalisme. Er is nog een mogelijkheid: je koopt gewoon het huis van de buren erbij. Dan heb je ruimte genoeg. Je maakt even van twee voordeuren één en je bent klaar. Wel mooi gedaan overigens.