Slimme aannemers

Je struikelt in Haren over de aannemers. Overal zijn nieuwbouwprojecten en verbouwingen. De straten verstikken bijna van de klusbussen langs de stoepen, want de vernieuwingsdrang onder de Harenaars is groot. Prachtig. Dat is goed voor de economie en voor ons allen.

Hoe kom je tegenwoordig nog aan een aannemer, want iedereen heeft het druk. Dat is wel eens anders geweest. Tijdens mijn loopbaan heb ik diverse momenten met werkhonger meegemaakt: dat aannemers bij ons architecten kwamen smeken om werk. Zo herinner ik mij, dat er een aannemer gekozen moest worden voor de nieuwbouw van een grote bouwmaterialenhandel. Deze opdrachtgever had wel tweehonderd hongerige aannemers als klant, dus welke moest hij dan kiezen? Daarom vroegen we een notaris om een trekking te verrichten uit de belangstellenden. Alle bouwers werden uitgenodigd en de zaal stroomde vol. Men deed zijn visitekaartje in een bus en daaruit zou de notaris een gelukkige trekken. De bus was bijna te klein. Op zoveel aannemers had de notaris niet gerekend.

Midden tussen de tafeltjes in de bomvolle zaal bleef één van de aannemers staan, tot vlak voor sluitingstijd. Hij keek rond, vroeg het woord en wees naar twee aannemers, die behoorden tot eenzelfde moederbedrijf. Een dubbele kans was, volgens hem, oneerlijk en dus maakte hij bezwaar. Dat gaf een hoop gesteggel in de zaal: voorstanders en tegenstanders en wat moet je dan. Uiteindelijk trok één van de twee aannemers zich terug en verliet de zaal. Daarna gooide ook de bezwaarmakende aannemer, als laatste, zijn visitekaartje in de bus. Hij had er zo voor gezorgd, dat zijn kaartje bovenop de stapel in de bus kwam te liggen. De notaris schroefde de dop erop en schudde de bus op en neer. Maar aan het bonkende geluid kon je horen, dat de kaartjes in de bus als één blok bewogen, zonder zich te vermengen. Vervolgens schroefde de notaris de dop er weer af. Zijn hand taste in de bus en hij nam het bovenliggende visitekaartje er uit. En jawel, tot ieders grote ergernis, was dat natuurlijk het kaartje van de bezwaarmakende aannemer. Niet het lot bepaalde dus de winnaar, maar het project ging naar de slimste aannemer. Het zal u niet verbazen, dat juist deze slimste aannemer nog steeds de grootste borden in Haren heeft staan.