Horror in Haren
Ik kroop door de struiken en bleef overal haken. Met schrammen bereikte ik de voordeur. Die stond op een kier en voorzichtig duwde ik hem verder open. Hij klemde en kraakte. In de hal rook het naar vocht en schimmel. Ik opende nog een deur en de spinnewebben streken langs mijn hoofd. Een vlaag van tocht deed overal stof opdwarrelen. Plotseling fladderde er iets door de kamer. In het licht van mijn zaklantaarn zag ik stoelen en tafels scheef in de kamer staan en overal lag vuilnis. Aan de gordijnen en het plafond hingen slierten spinrag. Ineens hoorde ik, in de kamers boven me, de vloerplanken kraken. Daarna volgde een ijselijke schreeuw en snelle voetstappen op de trap. Mijn hart bonkte in m’n keel van schrik. Ik draaide me om en rende het huis uit, vluchtte de tuin in, door de struiken, de straat op. Er zat iets achter me aan.
Het was een avond vlak voor de kerst. Ik verveelde me en had zin in wat avontuur. Een lezer had mij getipt om over een spookhuis te schrijven, dat midden in Haren staat. Ik besloot om maar eens een kijkje te gaan nemen. Het was bijna donker toen ik voor de tuin stond. Ik zag alleen bomen en struiken, omdat er al heel lang niet meer was gesnoeid. Toen ik de tuin in was gewurmd, zag ik dat ook het huis deels was overwoekerd. Er groeiden complete bomen uit de dakkapellen en uit de schoorsteen. Er brandde geen licht, omdat er niemand woonde. Dacht ik. Nou dat heb ik geweten. Ik heb de schrik nog in de benen. Of woont er echt een spook? Wie zal het zeggen?
Lege huizen blijven me intrigeren. Een ander raadselachtig pand staat aan de Meerweg, tussen de snelweg en de brug. Een prima huis, kun je zeggen. Maar ik kan me niet herinneren, dat ik hier ooit iemand heb zien wonen. Het huis behoort, samen met de buren, tot één compositie. Een tweeling dus eigenlijk. Het buurhuis wordt keurig bewoond, met een grote, verzorgde tuin. Maar dit huis verpietert. De ramen zijn dichtgeplakt; we mogen kennelijk niet naar binnen kijken. Bij de voordeur ligt al heel lang veel rommel, maar wel netjes verzameld. Je gaat dan fantaseren over wat er in dit huis gebeurt. Is het een drugspand? Of worden er stiekem vieze filmpjes opgenomen? Hè bah, al fantaserend wordt mijn dirty mind geactiveerd. Ik moet daar, als ik weer durf, ook maar eens gaan kijken, volgend jaar, tijdens de donkere dagen rond kerstmis.
