De Frietschans
Over de architectuur van de nieuwe Rietschans zal ik nog schrijven. Je moet ze even de tijd geven om de laatste dakgoten te monteren en de kinderziektes van de bediening te genezen. Dat deed ik bij de Dame ook. Maar wat ik ook schrijf: het is altijd reclame. Althans volgens de oude marketing-regel. Mijn stukje over de Dame was overigens poeslief en tegelijkertijd snoeihard, volgens de glimmende hoofdredacteur. Dat kan beide.
Het voordeel om even te wachten is ook dat ik rustig commentaren kan sparen. Want die komen er! Niet te geloven. En één van die commentaren wil ik alvast met u delen. Maar eerst wil ik mijn eigen verontrusting uitspreken over de toename aan eetzalen en terrassen rond het meer. En er komen binnenkort nog twee bij! We hebben al: Il Lago, Kaap Hoorn, het Scandinavisch Dorp, De Dame, de Zuidwesthoek, de VWDTP, de Paalkoepel en de Rietschans. Er komen bij: een glazen paviljoen aan het water bij het Hampshire Hotel en, jawel, een patatloket van twee verdiepingen met (dak)terrassen bij het strandje. Een soort dependance van de Rietschans, want het wordt straks geëxploiteerd door dezelfde eigenaren. Waar gaat het heen? Eten we zoveel meer dan vroeger? En wie gaat er het eerst failliet? Wie haalt van hen de kerst, als het ware.
Een mooi commentaar op de Rietschans kwam er van grafisch ontwerper Koos Staal. Een regelmatige supporter van deze column, die ik al eens eerder citeerde over de stapelletters bij de Huisarts. Het bleef daar nog lang rumoerig in de wachtkamer. Deze keer verbaasde Koos zich over het plastic logo op de nieuwe gevel. Aan de Meerweg, zegt hij, is een imposant complex neergezet. Aandacht voor de stijl van gebouw en de omgeving straalt ervan af en verdient waardering. Spijtig vind ik dan dat het typografisch knullige, oubollige logo op de muur een stijlbreuk is. Heel even dacht hij: dit past eerder op een snelwegrestaurant of cafetaria maar niet bij de ambitie en pretentie van de Rietschans. En dat vindt Koos jammer. Deze herrijzenis van de nieuwe Rietschans, was een uitgelezen kans om van dit versleten logo af te komen, en ook een grafische vormgeving te presenteren passend in de huidige tijd en bij de allure van deze uitgaansgelegenheid. Tot zover Koos.
Om een steuntje in de rug te geven (voor nóg een horeca-eet-ablissement) heb ik Koos uitgedaagd om voor de dubbeldekse patatdependance, die straks aan het strandje gebouwd wordt, een beter logo te ontwerpen. Hij heeft belangeloos meegewerkt. Met een knipoog zult u begrijpen. We hebben ook al een naam. En die bekt zó lekker weg: je krijgt gewoon weer zin in een patatje mét.
