De Man
De man zat voor het raam en peinsde. Hij keek vanuit de verdieping van zijn kantoor op de grote kale vlakte die Raadhuisplein heet. Hij had een dilemma. Wat kan ik doen om de opbrengst van mijn winkelpanden te vergroten? Of, zo schrok hij van zichzelf, moet de huur juist omlaag? Kunnen de winkeliers de huur nog wel opbrengen? Maar als de huur omlaag gaat, wat blijft er dan nog over voor mij? Ik ben toch zeker Sinterklaas niet! Hij kwam er niet uit.
Beneden op het plein reed een heftruck driftig heen en weer. Wat zijn ze in vredesnaam aan het doen, dacht hij. Ze hebben zeker tijd over bij de gemeente. Of wacht eens: ze verplaatsen de bakken! De ijzeren bakken waar de bomen in staan. Wat doen ze ermee? Ze maken er rijtjes mee. En die rijtjes delen het plein in vakken. Of in kleinere delen. Dat is slim dacht hij. De grote kale vlakte is verdwenen en het plein heeft ineens structuur.
Krijg nou wat! Die winkeliers hebben het weer voor mekaar. Met weinig middelen krijgt het Raadhuisplein zomaar een oppepper. Natuurlijk, het is nog voorzichtig. Er zou natuurlijk meer moeten gebeuren om dit plein wat te laten zijn. Maar het begin is er. En het kost niks; de bakken waren er al. Maar ze stonden alleen overal verspreid. Zonder plan. Er werd waarschijnlijk niet over nagedacht. Bovendien werden de bakken veel verplaatst. Voor de markt en voor de kermis en voor wat evenementen. En dan wordt het rommelig. Maar nu staan ze er met beleid, ze hoeven niet steeds verplaatst en het lijkt nog wat ook! De man werd er vrolijk van.
Wat een inventiviteit. Die winkeliers toch. Ze moeten worden beloond. Maar ja, wat kan ik doen, dacht hij? Een huurverlaging zou niet zo effectief zijn. Liever deed hij wat voor iedereen. Maar hoe krijg je dat voor mekaar? Ineens wist hij het. Hij rende de trap af, naar buiten, draaide zich om en keek naar boven. Eureka! riep hij. Ik zet mijn dak vol met zendmasten en stort de opbrengst in een fonds. Een fonds voor het dorp. Een dorpsfonds, waaruit goede initiatieven kunnen worden betaald. En die rommel op het dak wordt dan wel gepruimd. Want dan krijgt men iets moois voor iets lelijks.
