Drentse School

Je hebt vrij en je wandelt. Je begint dicht bij huis en je eindigt er. Met een beetje geluk kom je dan halverwege vanzelf een keer in het gebied achter Onnen. Wat is het daar toch ontzettend mooi! Je waant je werkelijk in het buitenland. Alsof het in het buitenland altijd mooier is, dat bedoel ik niet, maar daar zoek je het vaak. Dicht bij huis kan het dus ook. Onnen valt (net als Haren) abusievelijk nog steeds in de provincie Groningen, maar eigenlijk is het Drenthe. Typisch Drenthe toch? Met schapen en al.

En moderne architectuur? Hebben ze dat daar ook? Niet zo veel, maar toch vind je dit: twee nieuwe woningen aan de rand van Onnen. Ze zijn bijzonder gaaf en zorgvuldig gedetailleerd. Samen vormen ze een compositie waar je vrolijk van wordt, want het straalt zo’n aangename rust uit. Je wil eigenlijk niet verder lopen. Zo is het goed. De ene is van blank hout, de andere is geschilderd. Beide zijn ze mooi.

Maar…. heb ik dit niet al eens eerder gezien? Het komt me zo bekend voor. Jawel, het is een trucje dat sommige architecten met enige regelmaat toepassen. De steile kap, met pannen of golfplaten, de houten gevels, de verholen goten. De dakkapellen richten zich op vanuit de gevels, de bijgebouwen zijn in vergelijkbare stijl, met iets minder steile daken. Strak gedetailleerd met ook vaak horizontale latjes voor de ramen.

Oké, is dit erg? Nee, natuurlijk niet! Het is zoveel mooier dan veel andere nieuwbouw. Ik wijs u er alleen op. Want het is een stijl die heel goed in een landelijke omgeving past. Dichtbij ziet u bijvoorbeeld de prachtige villa aan het eind van de Oosterweg, de woning bij de hoek Rijksstraatweg/Dr Ebelsweg, de dubbele woning aan de Boerlaan in Harenermolen en de woning in mijn vorige column Serpentines.  Misschien moeten we zo langzamerhand wel spreken van een nieuwe architectuurstroming, de Drentse School. Ik hoop dat we er nog veel meer van zullen zien.