God is overal

Metselwerk moet je niet schilderen. De fraaie steenstructuur wordt minder zichtbaar en de voegen vervagen. Op termijn gaat het schilderwerk bladderen en dan kan je opnieuw aan de slag. Bovendien, als je spijt krijgt, ben je te laat, want de verf krijg je er nooit meer helemaal goed af.

Dit hoor je vaak. En het klopt natuurlijk ook. Daarom is het best dapper van het kerkbestuur van de Hoeksteen aan de Lokveenweg in Haren, dat ze besloten hebben om de gevels van hun gebouw te schilderen (hoewel ze de toekomstige bestuurders later wel met de gevolgen opzadelen). Het optisch effect is enorm. Het contrast tussen het rood en het wit versterkt de vormen. Ineens wordt een toren zichtbaar, waardoor het gebouw niet meer een buurt-sporthal lijkt, maar een kerk is geworden. Ik vind het mooi gedaan en een compliment waard.

Om het verschil met vroeger te zien moet je op internet kijken. Dan zie je ineens ook, dat er vroeger op het hoogste punt een hele lange verticale spriet naar de hemel wees. Een soort marifoon-antenne. Zou men daarmee vroeger De Grote Schipper hebben aangeroepen? Nu de antenne weg is verloopt de communicatie misschien wat trager, want Hij heeft het kerkbestuur vast al doorgeseind dat ze ook de zijgevels van het gebouw moeten schilderen. Want zó is het natuurlijk geen kijk. Aan de zijkant wonen ook mensen! Bovendien: God is overal.

Op de oude plaatjes zie je ook dat er vroeger, vlak boven het luifeltje bij de voordeur, een hele lange vlaggenstok schuin omhoog uit het gebouw stak. Als een vaandel, om met Toon Hermans te spreken, een vaandel dat onder in de gulp van het gebouw werd gedragen. Een mooi gezicht, voldoende redenen om het kerkbestuur aan te bevelen, om de marifoon-antenne en de vlaggenmast weer aan de compositie toe te voegen en de zijgevels te schilderen. Dan is het gebouw weer compleet en hebben we in Haren, naast het bekende witte kerkje, ook het rode kerkje. Wat zal Hij blij zijn.