Suikerklontjes Maquette
Architecten zijn verzinners. Om hun klanten te kunnen overtuigen verzinnen architecten soms dingen die helpen om iets duidelijk te maken. Zodat de klant enthousiast wordt en kiest voor zijn ontwerp. Een klein voorbeeld om te laten zien hoe de trucendoos (soms) werkt, uit eigen praktijk, van lang geleden. Een project in Groningen, op het Suikerunieterrein. Een gebouwtje in een gebouw.
Halverwege de wekelijkse vergadering van de hoofddirectie van de Suiker Unie mocht ik mijn ontwerp presenteren. Als een architect in zo’n vergadering verschijnt gaat iedereen heerlijk onderuit zitten, want zo’n onderwerp is prettig afwijkend van de rest van de agenda. Een soort pauzemoment: men wordt vermaakt. Eens even lekker kijken wat zo’n kunstenmaker heeft bedacht. Ik werd vriendelijk ontvangen met koffie (en 4 klontjes) en had alle tijd om de apparatuur voor mijn presentatie te installeren. De voorzitter handelde zijn agendapunt af en nodigde mij vervolgens uit om te starten.
“U heeft mij gevraagd een Centrale Bedieningsruimte te ontwerpen. Een gebouw in een gebouw, op een tussenverdieping in een grote loods, hier op deze locatie. Het is echter donker in de loods, want er komt geen daglicht binnen. Toch moet de Bedieningsruimte het hart van de organisatie worden. Want 24 uur per dag zal daar personeel aanwezig zijn. Die mensen zijn super belangrijk, want ze sturen de hele fabriek aan. Daarom moet hun werkomgeving prettig zijn. En bovendien zal het er in- en uitlopen met andere medewerkers, voor overleg of gewoon voor een praatje. De Bedieningsruimte moet dus een open en transparant karakter krijgen”.
Ik projecteerde de tekeningen op de muur en probeerde wat interactie met de directieleden te krijgen. Dat lukte niet echt. Totdat ik een kleine maquette van suikerklontjes uit mijn koffer toverde. Van suikerklontjes die zij zelf elke dag maakten. Aan elkaar geplakt met houtlijm! De heren gingen rechtop zitten. “Ik wil daglichtlampen in de loods aanbrengen en het nieuwe gebouwtje van glas maken, zodat er toch veel licht binnenkomt. Van glazen bouwstenen met grote ramen voor het uitzicht en het zicht naar binnen”. En om te showen wat licht doet met zo’n gebouwtje, hield ik de maquette omhoog, precies onder een plafond-spotje. De suikerklontjes lichtten op en de mond van de heren viel open. De truc werkte. Het gebouw is er gekomen. Architect, wat een mooi vak: je verzint wat en je hebt wat!
