Me-ga-lo-maan!

In de gemeente Haren zijn op dit moment twee woonhuizen in aanbouw met een megalomaan karakter. Buitenproportionele kasten van huizen. Wat is er aan de hand? Worden de gezinnen groter? Of juist kleiner en wordt daardoor het budget groter? Of groeien de ego’s? Ik weet het niet. Toch maar eens opzoeken wat megalomaan ook al weer betekende.

Aan de Kerklaan, tegenover de Dilgtweg, is een rietdekker al weken bezig een nieuwe boerenbehuizing aan het zicht te onttrekken. Vast zijn grootste klus ooit! Er zouden eerst appartementen komen, maar het complex wordt nu gerealiseerd voor één gezin. Alleen de schaal is gelijk gebleven, lijkt het. En aan de Meentweg in Glimmen wordt een ééngezins buurthuis gerealiseerd (foto). Een kathedraal waarin logische vormen kennelijk taboe zijn. Hoe ingewikkeld kun je het maken?

Nou heb ik mezelf geleerd nooit een oordeel te geven over een gebouw, voordat het klaar is. Dus dat doe ik nu ook niet. Maar deze projecten vragen vanwege hun omvang wél om openbare kritiek. Dat zal ik zeker doen, behalve als mijn negatieve kritiek overheerst. Dan schrijf ik niks. Want er ligt wel ziel en zaligheid van de opdrachtgever in zo’n project. En waarom zal ik dan…. Dus als u mij er niet meer over hoort, dan weet u genoeg.

De kathedraal deed me alvast denken aan de worm in “Erik of het klein insectenboek” dat ik onlangs weer eens las. De worm vraagt aan Erik waarom hij zoveel uitsteeksels heeft, doelend op zijn armen en zijn benen. Dat is toch helemaal niet nodig, vindt de worm. De kathedraal barst uit zijn voegen van de variatie. Dat is toch helemaal niet nodig! Of heeft architectuur zoveel variatie nodig om megalomaan te zijn?