Scoren uit respect

De architect Marius Duintjer kennen we van het Cultuurcentrum De Oosterpoort in Groningen. In Amsterdam realiseerde hij het gebouw voor de Nederlandse Bank. Een iconisch gebouw dat momenteel wordt gerenoveerd. Daarmee blijft belangrijke zestiger-jaren-architectuur behouden. De architect van die renovatie ging terug naar het oorspronkelijke ontwerp; ze sloopte gewoon ook de nieuwere toren die op het binnenterrein was gebouwd. Die toren was een vreemde toevoeging uit latere tijd. Het complex dat ooit een gesloten bolwerk was, vanwege de goudstaven die er destijds waren opgeslagen, wordt binnenkort opengesteld voor het publiek. Ik mocht al even kijken, je weet niet wat je ziet. Schitterend! In Amsterdam zijn ze zo gek nog niet.

Ja, in de jaren zestig werden mooie dingen gemaakt. In het TV-programma BinnensteBuiten was onlangs een mevrouw te zien die de nostalgie uit die tijd in haar hele huis koesterde. Dat is misschien wat erg veel, maar ze demonstreerde prachtig hoe de typische Ball Chair van de Finse architect Eero Aarnio haar geborgenheid bood. Een ontwerp dat haar paste als een jas. En ze toonde daarmee heel mooi aan dat we zorgvuldig om moeten gaan met zaken uit het verleden.

Voor de Oosterpoort houden we ons hart vast. Wat betekenen de plannen rond de Nieuwe Poort voor de oude Oosterpoort? Want let wel op: sloop is een duurzaamheids-misdaad. Van gedeeltelijke sloop, van dat gekke staketsel aan de voorkant, ligt niemand wakker. Dat is een vreemde toevoeging uit latere tijd. Die mag best weg, leerden we in Amsterdam. En langs het water kun je prima iets nieuws bouwen, in vier of meer lagen, zodat het complex meer body krijgt vanuit de stad. Daar kan een wethoudertje toch ook wel mee scoren? We zullen de Groninger politici moeten overtuigen dat ze verstandige dingen doen. Maar politici zijn taai. Mensen, toeter het van de daken! Of lees mijn eerder column “Kappers: geen sloop!”. Soms moet je de dingen herhalen, voordat het besef doordringt.

Neem voor de renovatie van de Oosterpoort een goede architect. Marius Duintjer, die notabene in Veendam geboren was (Avebe etc.), is er niet meer. Misschien moeten we de architect vragen die de Nederlandse Bank verbouwde. Zij logeerde enkele jaren geleden ook langdurig in New York, omdat ze de Public Library mocht renoveren. Die mevrouw snapt het wel. We huren gewoon voor haar verblijf in Groningen een aardig appartementje. Bijvoorbeeld dat andere icoon uit die tijd, het Wall House. Daar voelt ze zich vast wel thuis. Zetten we desnoods in het Wall House ook een Ball Chair neer. Ach, het is allemaal zo ingewikkeld niet!