Snik

Ik wil u graag zeggen, snik, hoe erg ik het voor u vind. Het moet wel een grote teleurstelling zijn. Het is niet niks, na zoveel energie die u erin gestopt hebt. En dan dit…..

De eerste die belde was de Wethouder van Onderwijs van Groningen. Direct ‘s avonds na de brand. 950 Kinderen zonder school, maar deze condoleances gingen, heel lief, naar de architect. De dagen erna ging het door. Mijn compagnon was geroerd. Door zoveel medeleven. Gelukkig maken we dit zelden mee. Dat een brand je creatie vernietigt. Onaangekondigd is alles plotseling weg. Dat doet pijn.

Maar hoe is het eigenlijk met een gebouw dat wordt gesloopt? Omdat het niet meer van deze tijd is. Ook dat doet pijn. Natuurlijk, sloop is altijd arbitrair. Vooral als je niet snapt waarom het gebouw niet meer voldoet. Zo’n voorbeeld staat ook in Haren: het gemeentehuis. Weinig mensen snappen waarom dit gebouw gesloopt moet worden. Omdat het niet voldoende duidelijk gemaakt is aan de bevolking. En we houden van dit gebouw. Het is een prachtige creatie. Maar liefde maakt blind. Ik heb me er destijds in mogen verdiepen en er is maar één conclusie: het kan, snik, echt niet meer. De gemeente (en dat zijn wij met z’n allen), de gemeenschap dus, heeft in het verleden onvoldoende geïnvesteerd in dit pand. Geloof me, het is met reële middelen niet meer aan de eisen van deze tijd aan te passen.

Er is in deze column geen ruimte om dat uit te leggen, maar nogmaals: geloof het maar. We kunnen er dus nog heel even van genieten. En dat raad ik u van harte aan. Ga, nu het nog kan, nog één keer naar binnen. Ga staan in de hal en kijk om u heen. Wat u daar ziet is machtig, gedateerd maar prachtig. De gemeente heeft een tafeltje geplaatst met een condoleanceboek. Schrijft u daarin een boodschap aan de man die zijn creatie ziet verdwijnen. Aan de architect, Henk Thieme uit Glimmen. Hij verdient uw steun.