Uw laatste rustplaats

Begraven of cremeren? vroeg de kraai. Ik weet het niet, antwoordde ik. Cremeren is zo definitief. En mijn as in een urn voelt zo verstikkend. Liever in een kist, maar niet onder de grond! Dus niet begraven en ook niet cremeren, maar gewoon bewaren in een kist, boven de grond. In een kistenmuur, zoiets als een urnenmuur. Kan dat ook? Nee, zei de zwarte man ongeduldig, dat gaat niet. Zo’n muur bestaat niet. Misschien kunt u zélf zoiets ontwerpen? Oké, zei ik, hoeveel tijd heb ik nog?

In Haren wonen veel oude mensen in een te groot huis. Ze zijn met pensioen en zitten achter de geraniums. Ze willen niet eerder uit hun huis dan tussen zes plankjes. Dat klinkt strijdlustig, maar is vaak niet realistisch. De meesten zouden kleiner moeten gaan wonen. Wij kijken wel eens om ons heen, hoor ik dan, maar er zijn zo weinig geschikte appartementen. Dat klopt en daarom is het goed dat er hier en daar appartementen bij komen. Bijvoorbeeld acht nieuwe, in het voormalige kantoorpand aan de Molenweg. Om het saaie pand een vriendelijker uitstraling te geven heeft een architect de gevels bekleed met houten plankjes. En hij heeft balkons toegevoegd, omdat de regelgeving dit voorschijft. Maar zijn balkons, langs zo’n drukke weg en bovendien gericht op het noorden, wel bruikbaar? Ja hoor, vond de makelaar. Hij noemde de balkons lommerijk.

De pompeuze balkons ogen zwaar. Waar doen ze me aan denken? Het zijn net een soort lijkkisten, voor twee personen. Ah, nu snap ik het, dat is vooruitziend! Ik word op mijn wenken bediend. Zo ziet een kistenmuur er dus uit. Zwarte kisten, gedragen door zwarte kolommen tegen een muur. Hoera, daar willen oude Harenaars wel wonen. Je schuift ze straks gewoon naar buiten, tussen de plankjes. Op de kisten staan straks geraniums. Jammer dat de bloemist vertrokken is. Maar de winkel voor gehoorapparaten past ook wel bij de doelgroep. Die kunnen het verkeerslawaai uitfilteren. Verkoop uw huis en reserveer snel uw laatste rustplaats! Er zijn 16 plekken.